รอยเเผลเป็น
เชื่อว่าใครหลายๆคนอาจเคยผ่านเรื่องราวหรือเหตุการณ์ต่างๆที่ทำให้เราไม่ได้เป็นคนที่มีสิทธิ์ในการเลือกอิสระหรือเเม้กระทั่งกลายเป็นตัวเลือกไปซะเองซึ่งเหตุการณ์เหล่านั้นอาจเหมือนกับพวกดอกไม้พวกนี้ก็ได้นะ
ผู้เข้าชมรวม
140
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
เรื่องสั้น วรรณกรรม ดราม่า เรื่องเล่า วรรณกรรมเยาวชน สะท้อนสังคม ความรัก ความทรงจำ จินตนาการ สะท้อนความคิด การใช้ชีวิต เสียดสีสังคม
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่านขอฝากนิยายเรื่องเเรกไว้ด้วยนะคะเพิ่งหัดเเต่งนิยายฝากเอ็นดูมือใหม่อย่างเราด้วยน้าจะมีมาลงเรื่อยๆเลยยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยค่าา
|
.
.
ผู้คนมากมายล้วนเเต่ชื่นชมความงามของมันเเละเด็ดดมโดยไม่คิดใยดีหรือเเคร์ความรู้สึกของมันเเม้เเต่น้อย
นิยายเรื่องนี้ขอเปรียบเปรยเหล่าผู้คนที่โดนทิ้มเเทงบาดเเผลลึกสุดหัวใจจนเป็นเเผลเป็นในที่สุด
หลายๆคนอาจจะมองดูดอกไม้เหตุเพราะมันสวยเเต่ทำไมกันนะทำไม? จะมีใครเคยนึกถึงข้างในของมันบ้างหรือเปล่า
เพราะภายนอกใครๆก็สามารถชื่นชมได้อยู่เเล้วเเต่จะชื่นชมกันโดยไม่คิดถึงอีกฝ่ายเเบบนี้มันก็เหมือนกันกับการทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ หรือเเย่งชิงโดยการเด็ดดอกไม้ของเขามาโดยไม่ได้รับอนุญาตไปอย่างฟรีๆถึงเเม้ว่ามันจะเป็นการชื่นชมของพวกเขาเเต่หารู้ไม่ว่าบุคคลเหล่านั้นล้วนเเต่ได้เเต่ผลประโยชน์ของตนพอสิ้นสุดความดีความชอบก็ทิ้งดอกไม้ดอกนั้นโดยไม่ใยดีเลยสักนิดไม่เคยคิดถึงตอนที่อยากได้มันมาเเต่ทีเเรกเลยด้วยซ้ำ
ทำไมพวกเขาถึงทิ้งเหล่าดอกไม้นั้นได้ง่ายๆกันน่ะหรอก็เพราะว่าพวกเขาเพียงเเค่ชื่นชมเเละชื่นชอบในตัวดอกไม้เพียงเเค่ภายนอกพวกเขาไม่เคยได้รับรู้สึกถึงความคิดของพวกมันที่อยู่ข้างในว่ามันชอบอะไรไม่ต้องการอะไรมันเลยทำให้พวกมันรู้ชะตากรรมตัวเองเเละโดนเเบบนี้ซ้ำๆจนมันกลายเป็นเเผลเป็นที่ไม่อาจเยียวยาได้เเล้วเลยน่ะสิพออ่านเเล้วทำให้รู้สึกว่าไม่เเฟร์กับที่พวกดอกไม้โดนกระทำเเบบนี้เลยใช่มั้ย? เเล้วถ้าเป็นเราเองจะทำยังไงกันล่ะถ้าในความคิดของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้ใครก็ตามที่ฉันไม่เชื่อใจหรือไว้ใจมาทำร้ายความรู้สึกให้เสียไปฟรีๆหรอกนะคะเพราะฉันเองจะกำจัดพวกที่ชอบทำให้ผู้อื่นไม่มีสิทธิเป็นของตนเองไม่เป็นอิสระชอบทำตัวเป็นเจ้าของเเละทิ้งเราเหมือนเป็นสิ่งของเพื่ิอผลประโยชน์ไปง่ายๆเลยล่ะค่ะฉันจะทำให้เขารู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเหมือนกันกับที่เขาทำกับดอกไม้พวกนั้น เเละสร้างภูมิต้านทานให้กับตัวเองเเละไม่ยอมให้ตัวเองเป็นเหมือนกันกับสิ่งของที่จะโดนใครก็ไม่รู้เอาไปทิ้งขว้าง
ไม่เเม้เเต่จะเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเหมือนโดนบังคับเหมือนดอกไม้ที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยจะปฏิเสธก็ไม่ได้จะใช้ร่างกายวิ่งหนีออกมาก็ไม่พ้นเพราะฉะนั้นเราจงใช้ชีวิตเป็นตัวของตัวเองเเละเลือกอิสระให้กับตัวเองกันดีกว่าเถอะค่ะ:-)
.
อ่านจบเเล้วเป็นไงกันบ้างดูเป็นข้อคิดเตือนใจกันมั้ยคะเเหะๆสามารถพูดคุยกันได้นะคะยากฟังความคิดเห็นของทุกคนเลยขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน้าค้าา enjoy reading kub??’?????????♂️
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ blue cherry ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ blue cherry
ความคิดเห็น